Dag 22

De laatste nacht in Temecula is heel laat geworden. Ik denk dat Lauren en ik pas rond vier uur 's nachts zijn gaan slapen. We hadden het heel gezellig (reden van;))! De ochtend gebruikt om me klaar te maken voor de reis terug naar Nederland. Mijn ontbijt was een muffin en vervolgens kreeg ik kipnuggets? Typische Amerikaanse maaltijd om mee af te sluiten haha.. Een bruine boterham kan er nu wel weer in hoor. Op naar LAX. Na een lange tijd in de rij gestaan te hebben op naar de incheckbalie. Koffer ingeleverd, boarding pass gekregen, zegt die mevrouw achter de balie: Mag ik jou wat vragen? Ik: Ja? Zei: Hoe oud ben jij? Ik: 18? (ze had mijn paspoort nog in haar hand). Zei: Wanneer ben je dan geboren? Ik: 30-03-1996. Zei: Oke. Sorry ik zou denken dat je ongeveer veertien jaar bent. Ik wilde het even nagaan...' Jup dat hoor ik dus altijd. Alleen hier in de USA al hoop keer gehoord haha. Vervolgens moest ik afscheid gaan nemen van Lauren en haar moeder. Lauren's moeder had terwijl we in de rij stonden ook al erg gehuild. Ik kan nooit huilen om dit soort dingen, hoe erg ik van binnen ook loop te huilen maar vandaag lieten mijn 'traan producerende cellen' wel het tegenovergestelde blijken. Ik heb echt zitten huilen daar. Lauren was ook keihard aan het huilen en Lauren's moeder was nog aan het huilen. Was echt niet leuk afscheid te nemen van deze lieve mensen. Toen we uit elkaar gingen riep Lauren na: 'Ik hou van je! Doei!' Dat vond ik echt heel mooi en grappig haha. Lauren kan inmiddels de Nederlandse basis hoor haha. Heb een geweldige tijd gehad bij dit gezin! Vervolgens stond ik in de rij voor de security. Hetzelfde meisje als in de rij voor de incheckbalie stond weer naast mij. Ze heette Linda, 16 jaar, en was met haar ouders op vakantie geweest. Ze begonnen tegen me te praten waarna we in gesprek raakten. Vanaf daar zijn we de hele tijd samen gelopen. Van security, naar gate, naar vliegtuig. Ik zat vooraan naast de nooduitgang. Nadat we opgestegen waren kwam Linda aanlopen. Een groot deel van de reis heeft ze tegenover me op de stoel van de stewardess gezeten. Was heel gezellig! Verder nog een filmpje gekeken, af en toe werd er wat te drinken en te eten gebracht maar vooral gewoon maar wat om me heen gestaard. Wat moet je anders doen in een vliegtuig? Haha. Eigenlijk verliep alles van begin tot eind prima. Geen problemen op LAX, niet het vliegtuig naar China genomen, geen problemen met mijn vliegtuig, een werkend schermpje, goed verzorgde vlucht, geen problemen op Schiphol enz. Wel positief dus. Vervolgens door mijn ouders, zusjes en oma opgehaald (leuk om hun weer te zien!) en naar huis gereden. Jaja dan is het toch ineens wel heel snel voorbij en voelt het eigenlijk net alsof ik niet ben weggeweest. De jetlag zit er wel lekker in met die 9 uur tijdsverschil. Al 2 dagen wakker haha. Heb dan ook echt moeite moeten doen om deze dag door te komen. Ben helemaal gesloopt. Val ook af en toe weg terwijl ik dit schrijf haha. Zo maar weer in mijn eigen bedje slapen. 'Slapen' is een magisch woord nu. P.s. Verlang eigenlijk al terug naar Californië sinds mijn vliegtuig 'het Amerikaanse land los liet'.